Ik was ingegaan op het aanbod van de uitgever. Hij overhandigde me het boekcontract in zijn gouden werkkamer. ‘We gaan uit eten om het te vieren,’ zei hij.
Ik mocht twee vriendinnen meenemen en mijn redacteur.
Omdat hij me de vorige keer had geappt waar ik bleef toen ik vier minuten te laat was, had ik er nu alles aan gedaan – als een bezetene gefietst – om op tijd in het restaurant te zijn. Melle was mee. De andere vriendin belde af, corona.
De uitgever wees gedecideerd naar de stoel tegenover hem. ‘Jij gaat daar zitten,’ zei hij tegen Melle.
‘Jij hier.’ Hij wees naast zich. Mijn redacteur was te laat.
‘Hou je van oesters?’ Ik zei van wel.
‘Vierentwintig oesters,’ zei hij tegen de ober.
’Vierentwintig?’ herhaalde ik.
‘Zes de man, krijg je dat soms niet op?’ Hij trok een wenkbrauw op.
De redacteur kwam door het gordijn naar binnen. De uitgever zag haar direct en wenkte haar.
‘Je bent te laat,’ zei hij toen ze ging zitten. Daarna stond ze op om nog snel haar jas op te hangen.
‘Waar is ze nu weer?’ vroeg hij. Hij keek de zaak rond.
Melle was al een tijd met astrologie bezig en zei tegen hem: ‘Jij bent zeker een ram! Met een vleugje schorpioen.’
‘Hoeveel kost een consult?’ vroeg hij geanimeerd.
Ze zei dat ze het gratis wilde doen. Hij leek teleurgesteld.
De oesters kwamen op tafel. Daar gingen we.
Deze keer kreeg Melle het vragenvuur. Schreef ze veel? Waar kwam ze vandaan, wat deden haar ouders. Ze zei dat haar vader erg goed kon schrijven. Vragen over wat hij schreef, wanneer hij gedebuteerd was.
Ik zag mijn redacteur intussen met een zekere angst in haar blik de oesters wegslurpen. Ik had het werk er al op zitten en nipte van de champagne.
Toen de ober de schalen kwam ophalen zei hij: ‘Er liggen nog twee oesters.’ De redacteur had ze vernuftig mijn kant opgeschoven. De uitgever keek me aan en trok weer een wenkbrauw op. Hij probeerde Melle over te halen om ook bij hem te komen. Ze zei dat ze al elders onder contract stond.
‘Nou, en? Als je bij mij komt, geef ik je vader ook uit. Ongezien!’
Daarna kregen we allemaal een boerderijkip. Een besluit van hogerhand.
De uitgever riep de ober. ‘JASPER!’ En toen Jasper niet direct reageerde omdat hij elders nog aan het inschenken was: ‘JAS-PER!’
De uitgever wees op onze glazen, we wilden rood. Jasper opende een mooie Bourgogne. Het was allemaal ongelofelijk lekker.
Ik zei dat ik graag een foto wilde, voor later op Instagram.
‘STÉPHANIE!’
Ik schrok me wild, maar een van de obers bleek zo te heten.
‘Stephanie, maak eens een foto van ons vier!’
En toen ik niet meteen enthousiast reageerde toen ik de foto zag, riep hij Jasper om het over te doen. ‘JASPER!’
Ik bedankte voor de heerlijke avond. ‘Het is weer eens iets anders dan een glaasje champagne op de uitgeverij.’
‘Dat is cava!’ zei de uitgever. En hij liep de zaak uit, nadat hij nog een fles voor ons had besteld.