Omdat mijn moeder jarig was, reisden mijn vader en zij af naar Amsterdam om het samen met mij te vieren. Ik besloot te reserveren bij restaurant Moeders op de Rozengracht. Daarvan had ik gehoord dat het eten lekker is en dat ze jarige moeders in het zonnetje zetten.
Alle wanden in restaurant Moeders hingen vol met foto’s van moeders. Foto’s van mooie moeders, maar ook heel lelijke. Er was me bij de reservering gevraagd er ook een mee te nemen van de mijne. Gezellig, vond ik. En ik vinkte nietsvermoedend het vakje ‘Mijn moeder is jarig’ aan. Bij de Xenos kocht ik nog snel een lijstje; mijn vader nam het printen van een goede foto op zich.
Onder de tafel hannesten we met zijn tweeën om de foto erin te krijgen. De geprinte foto was in A4-formaat, het lijstje was 10×15 cm. Mijn moeder, met de vraag wat we in godsnaam aan het doen waren, negeerden we.
“Och nee”, zei ze toen ze het resultaat zag. “Jullie kiezen altijd zó’n lelijke foto van mij. Ongelofelijk!” Ik zei dat ‘ie ergens aan de wand kwam te hangen.
“Nee, nee, nee! Kom. Ik stuur later wel een goede foto op, maar deze krijgen ze niet.”
“VAN HARTE GEFELICITEERD!”, riep het personeel in koor. Een van de obers overhandigde twee cadeautjes. Een zeepje en een roze notitieblok.
“Wat ontzettend leuk, dankjewel”, zei mijn moeder met een gezicht dat nagloeide.
Of ik dat van tevoren wist, vroeg mijn vader. En of dit het was.
Ik antwoordde dat er op de website staat dat je ook nog in een polonaise naar buiten werd begeleid.
“Dan ben ik nu weg.”
Hahahahahaha