Ik was door een opdrachtgever uitgenodigd voor een VIP-middagevent van een beurs voor miljonairs.
Vriendin Melle was mijn plus een, ze was er vijf minuten eerder dan ik en appte: ‘Waar heb je me nu toch weer voor uitgenodigd?’. Ze had nog nooit zoveel borstvergrotingen per vierkante meter gezien. De opdrachtgever overhandigde ons buiten bij de RAI de entreekaarten van posterformaat. Ik had het pakketje nog niet opengevouwen of we moesten het alweer bij een blonde vrouw in glitterjurkje afgeven, die het wegsmeet in een grote bak. Melle verbijsterd: ‘Wat een papierverspilling! Wordt dit wel netjes gerecycled?’ De blondine: ‘Dat durf ik zo een, twee, drie niet te zeggen. Sorry.’ Door naar de beurs met tientallen stands waar boten, bubbelbaden en ander speelgoed werd verkocht. Veel doorsnee mannen met bloedmooie vrouwen. De haren volumineus geföhnd, de galajurken van Golden Globe-niveau, een cosmetische ingreep hier en daar, de tanden recht en wit. De bediendes met drank en hapjes waren zonder uitzondering blond. ‘Het lijkt wel of ze een bus vrouwen uit Zaandam hebben opgehaald,’ zei Melle.
Ik kwam een collega tegen. Met zijn drietjes liepen we verder over de beurs. Bij een botoxstand van een merk waar het hoofd van Sylvie Meis levensgroot te zien was, hielden we stil. Ik vroeg aan twee mannen of we hier gratis fillers konden krijgen. Meteen een open houding, grote lach. ‘Waar wil je gevuld worden, schat?’ Van schrik liepen we door.
Om de verveling tegen te gaan besloten we in ieder voertuig te gaan zitten en foto’s van ons drieën te nemen. Eerst in een boot, toen in een BMW, uiteindelijk in het bed van een luxe caravan. Niemand leek er interesse in te hebben totdat we daar gedrieën lagen. Een paar mannen tikten geamuseerd op de raampjes, maar dat was blijkbaar niet genoeg. Binnen vijf minuten hadden we zeven mannen in black tie aan ons voeteneind staan, een merkwaardig gezicht. De eerste man zei: ‘Dames, wat een toeval. Ik ben masseur. Maar wie van de drie ga ik als eerste masseren?’
Mijn collega: ‘Ja, lastig, maak eerst maar een foto.’
Achter hem waren vier mannen komen staan die het over ‘een geweldige dagvangst’ hadden.
Mijn collega, zuchtend: ‘Je kunt je niet eens even rustig terugtrekken hier.’
Er kwamen twee zestigjaren bij. ‘Volgens mij zijn we voorzien,’ lachte er een. Toen de ander vroeg of we zusjes waren stapten we -alsof we het hadden afgesproken- direct uit bed, de caravan uit, weg van het verbale geweld. Op zoek naar eten. Een kale man voor een oesterkar maakte een Zeeuwse oester voor ons klaar. Tegen mij, terwijl hij de eerste oester open wrikte: ‘Jij hebt nog nooit een rauwe oester gegeten.’ Ik zei niks, ik voelde een punchline.
‘Met jouw ogen zijn ze binnen één seconde gegratineerd.’ Hij wrikte er nog twee open. Met een mesje flipte hij de oester om, deed twee flapjes van het vlees omhoog en zei, terwijl hij me indringend aankeek: ‘Ik doe even haar rokje omhoog.’
Niet eerder had een oester zo’n vieze nasmaak.
😅🙈 hahaha!
Heerlijk!