Deze column verscheen eerder in De Limburger
Al weken dagdroomde ik van een andere plek. Ik wilde iets meemaken en dacht aan het advies van mijn Italiaanse vriendin Silvia een paar jaar geleden: ‘Ga naar Napels, jij zal fantastisch vinden.’ Maar ik durfde toen niet, enerzijds vanwege de reputatie van de stad, anderzijds omdat ik bang ben van een stad vlak bij een vulkaan, stond die niet op uitbarsten?
Bij Silvia ben ik aan het verkeerde adres met dat soort vragen. ‘Ja,’ zei ze destijds, ‘precies als jij op Napels bent, de vulkaan gaat barsten na meer dan 500 jaar, omdat jij speciaal bent.’
Ik boekte een ticket voor acht dagen zonder annuleringsvoorwaarden. Ik googelde ‘Napels’ om plaatjes te bekijken, maar zag toen een nieuwsartikel op RTL-nieuws met de kop: ‘Napels houdt rekening met uitbarsting supervulkaan. ‘Sterven moeten we toch’.’
De datum: 12 augustus 2023. Dat was nog geen maand geleden.
Mijn hart begon te bonzen. Dus toch! Een serieuze vulkaandreiging. Waarom had Transavia geen negatief reisadvies afgegeven? Driehonderd euro naar de gallemiezen.
Ik stuurde het artikel naar M., mijn vriend. Hij stuurde terug: ‘Hahahaha.’
Toen naar Silvia, de datum met dikke rode kringen omcirkeld. Ik verwachtte een boos bericht, maar ze appte: ‘Ja, al een jaar het is dodgy.’
Ik probeerde me voor te stellen dat ik net aan de eerste koffie zat op Piazza del Plebiscito, en het luchtalarm afging. Of was een vulkaaneruptie zo plots, zo allesoverweldigend, dat een luchtalarm lachwekkend zou zijn? Dat je het vervormd hoorde door de lava. Ik zag mezelf naar het station rennen met duizenden Italianen die ik niet kon verstaan. Een oranje, kokendhete brei op onze hielen.
Mijn vader durfde ik niet te vertellen dat ik in mijn eentje naar Napels ging, hem raadplegen over zijn visie op de Campi Flegrei was uit den boze.
Ik stuurde het bericht ook naar een correspondent in Italië met de vraag: ‘Ben jij hier nuchter in?’
‘Ja,’ stuurde ze terug. ‘Het is komkommertijd.’
‘Maar ze verzinnen dit toch niet?’
Nee, dat was het niet, zei ze, maar dit was een verhaal dat ze elk jaar kunnen maken. Ze had er zelf ook ooit over geschreven.
Oké, oké, goed punt, dacht ik. Ik ademde in en uit en ging verder met googelen naar leuke restaurants.
Na een paar minuten stuitte ik opnieuw op een alarmerend bericht, deze keer in de NRC, vijf dagen geleden. ‘Angst en gelatenheid bij Zuid-Italianen die leven op een supervulkaan.’ NRC, een kwaliteitskrant. Vijf dagen geleden!
Ik stuurde ook dit bericht door naar de correspondent. Die begon nu iets geïrriteerder te raken. Ze begon artikelen te sturen: ‘Hier, in 2017 precies hetzelfde verhaal in NRC: ‘Deze Italiaanse supervulkaan kan elk moment ontwaken.’ ‘Elk moment!!!!’ appte ze erachteraan. Toen een bericht van Trouw, ook uit 2017: ‘Deze vulkaan is klaarwakker en levensgevaarlijk.’ En ze ging door: ‘Hier, Volkskrant ging een jaar later: november 2018. ‘Monstervulkaan bij Napels maakt zich op voor mega-uitbarsting.’
En tot slot zei ze: ‘Als het echt dreigt te gebeuren, heeft het catastrofale gevolgen voor heel Europa.’
Dat vond ik pas echt een geruststelling. Dat het ook voor de thuisblijvers een ramp wordt.